ik namelijk niets anders gaan doen dan eindeloos lang luieren. Laura ontving me allerhartelijkst en ik kon meteen aanschuiven bij een heerlijke Italiaanse lunch in het restaurant. Terwijl ik nog helemaal zat na te genieten van de dolci, was het volgens Laura de hoogste tijd om de wandelschoenen aan te trekken. Even bleef ik stil. Wandelschoenen? Maar ik zou toch helemaal niets gaan doen? Tien minuten later stond ik in Laura?s oude schoenen middenin een ongelooflijk mooi groen landschap. We waren nog maar net het huis uit gelopen, op groene paden langs eeuwenoude eikenbomen, toen ik verrast werd door een konijn dat ineens ons pad kruiste. Laura moest lachen om mijn verraste blik. Konijnen rennen immers af en aan hier in het Parco della Etna: één van de mooiste natuurparken van Italie. Maar dat wist ik niet, toen ik mijn koffer pakte! Die middag liet me zien dat dit deel van Sicilië veel meer te bieden heeft dan zonnen en zwemmen. Vanuit hier kun je de mooiste excursies maken om het vruchtbare vulkaanlandschap rondom de Etna te leren kennen. De rest van mijn vakantie heb ik dus weinig van het zwembad, maar veel van de omgeving gezien. Binnenkort hoop ik er snel weer heen te gaan, om nog meer te genieten van het Siciliaanse groen. En Laura?s oude schoenen, die staan altijd voor me klaar.